Geschiedenis

Het begon met een advertentie in De Schakel in november 1977. Een particulier (de heer Havelaar uit Zwijndrecht) bood volkstuinen te huur op een perceel aan de Gebroken Meeldijk. Er reageerden 57 personen op deze advertentie.

Op een bijeenkomst op 17 januari 1978 besloten 40 van hen

  1. een volkstuin te huren
  2. een volkstuinvereniging op te richten.

Op 31 mei 1979 werd eenstemmig de “Volkstuindersverenging Barendrecht” opgericht.

Als bestuursleden werden gekozen de heren P.J. de Lange, J.A. Soufreu,
L. Uitterlinden, J.C. Vermaas, D. Verzijl en mevr. J.M.H. de Vrijer.

DOEL VAN DE VERENIGING:

“Het uitoefenen en bevorderen van het tuinieren als amateur in de ruimste zin van het woord.”

Het belangrijkste middel om dit doel te bereiken was:

“Het verkrijgen van een geschikt terrein voor volkstuinen met een permanent karakter.”

Het terrein aan de Gebroken Meeldijk moest daartoe een andere bestemming krijgen, waardoor het plaatsen van tuinhuisjes en kasjes mogelijk werd.

In 1979 waren reeds 110 tuinen verhuurd.

De gemeente zag het volkstuinencomplex ter plaatse niet zitten, maar moest het toch gedogen vanwege de agrarische bestemming van het perceel. Door de afdeling Welzijn van de gemeente werd in 1979 een discussienota over Welzijn aan de Raad aangeboden. In deze nota werd onze vereniging in de groep Hobbyverenigingen geplaatst. We protesteerden hiertegen; o.i. verdient onze vereniging een hogere plaats in het welzijnswerk.

De motivatie van deze stellingname, die we aan de afdeling Welzijn doorgaven, is m.i. nu nog belangrijk en een goed uitgangspunt bij de bezinning over het functioneren van onze vereniging in de toekomst.

We schreven in 1979 aan de afdeling Welzijn:
“De leden van onze vereniging hebben verschillende motieven om voor een volkstuin te kiezen, we zetten de belangrijkste op een rij:

  1. Gepensioneerden, Vutters en mensen in de WAO zijn de belangrijkste doelgroep. Voor deze mensen is volkstuinen een mogelijkheid om de vrije tijd op een zinvolle wijze in te vullen. Ze ontplooien activiteiten in de sfeer van recreatie en educatie.
  2. Een andere groep is met volkstuinen begonnen omdat de werksituatie hun onvoldoende bevrediging geeft of omdat men uitsluitend zittend werk verricht. Het werken op de tuin zien ze als een noodzakelijke compensatie, soms ook op doktersadvies.
  3. Voor de derde groep heeft de volkstuin in de eerste plaats een recreatieve functie.
  4. Voor andere volkstuinders is de tuin een mogelijkheid te ontkomen aan de massaliteit, die onze samenleving kenmerkt. De mogelijkheden tot het leggen van persoonlijke contacten zijn groot.
  5. Veel volkstuinders zien, naast de genoemde motieven, de tuin als een mogelijkheid van “terug naar de natuur.” Men wil zelf bloemen, kruiden, groenten en fruit kweken volgens een min of meer aangepaste, biologische en milieuvriendelijke methoden.

In 1981 kwam onze vereniging in moeilijkheden. Door de gemeente Barendrecht werd een structuurplan opgesteld, waardoor ons complex aan de Gebroken Meeldijk de bestemming Industrieterrein ” kreeg. De vereniging maakte in woord en geschrift bezwaar tegen dit structuurplan.

Gelukkig bleek uit de discussies in de Raad dat de vertegenwoordigers van alle politieke partijen van mening waren, dat bij aanvaarding van het structuurplan de Volkstuinvereniging vervangende grond moest worden aangeboden.

Op 17 december 1985 werd met algemene stemmen een zeer belangrijke beslissing genomen, die de aansluiting bij het Algemeen Verbond van Volkstuinders Verenigingen in Nederland mogelijk maakte.

De heer Hoentjen, directeur van dit Verbond, heeft een belangrijke steen bijgedragen in de discussies in B&W en in de Gemeenteraad. We denken aan het opstellen van de Nota Volkstuinenbeleid door de gemeente in 1987, de aankoop en inrichting van het nieuwe complex aan de Stationsweg, het opstellen van de huurovereenkomst voor de leden en de beheersovereenkomst met de gemeente.

Van de vertegenwoordigers van de Gemeente, die aan deze punten hebben meegewerkt, moeten vooral worden genoemd: wethouder Vermaat en de ambtenaren Timmer en Dijkema. We zijn dankbaar voor hun inzet en medewerking.

Na veel overleg van het bestuur met de technische dienst van de Gemeente en specialisten van de Landbouwvoorlichtingsdienst kwam het nieuwe complex van de grond. In de herfst van 1989 en de winter van 1989/1990 vond de verhuizing van de opstanden plaats.

De feestelijke opening van het nieuwe terrein werd op 16 mei 1992 verricht door wethouder Schunselaar. (hieronder enkele foto’s van het feest via Ger Gouw)

Daarmede werd een belangrijke periode van onze verenigingsgeschiedenis afgesloten.

Tot zover de heer Uitterlinden (1913-2007), één van de oprichters, eerste voorzitter en erelid.