Op een sombere november morgen komt een argeloze tuinder door het hek en ziet tot z’n verrassing op de parkeerplaats een stapel betonnen platen.
“Hé, iemand gaat zeker een lekker breed pad op z’n tuin aanleggen” denkt hij ietwat verward (want het is nog vroeg in de morgen).
”Na enig gepeins meent hij toch een voorlopige oplossing gevonden te hebben: “…maar ik wist niet dat die Mexicaanse muur van Trump hier al begon…” 
Maar de volgende dag wordt het allemaal duidelijk: we gaan wat groots beginnen! 
Hier zo, ongeveer. 
….en we laten daarvoor flink wat materiaal opdraven. 
Een flinke schep zand! Daar kun je altijd heel wat mee doen. 
De bouwplaats wordt met een laser gevlakt. 
Zo, min of meer… 
Daar komt de eerste vloerplaat al. Gewicht per stuk: iets meer dan een ton! 
En die wordt zorgvuldig neergevlijd. 
En hup, daar komt de volgende al… 
Het werk wordt bekeken.. (…uhh ja, wij hebben de pest aan kouwe handen…) 
…en het werk wordt bespróken… 
En zo krijgen we dan een paar prachtige vloeren… 
Alles kan nu z’n eigen plaats krijgen.…voor de opslag van zand, mest, houtsnippers, compost en wat al niet!
Kortom, het complex is er weer mooier op geworden! Nou de afwerking nog: de achterkant, de zijkant, misschien een hek ervoor als afscheiding.